Pies płochacz niemiecki jest rasą bardzo młodą jak na standardy FCI. Jego historia sięga końca XIX wieku i wiąże się poniekąd z przypadkiem. Nadleśniczy i myśliwy z Bawarii pragnął mieć wszechstronnego pomocnika do swojej pracy – psa takiego, który zdoła pomóc w pracy na terenach leśnych, w tym i polowań.

Płochacze były najczęściej używane do polowania na przepiórki i kuropatwy (niemiecka nazwa „wachtelhund” oznacza właśnie psa na przepiórki). Psy te doskonale sprawdzają się również w łowach na innego typu zwierzynę, np. jako dzikarze.

Dlatego właśnie wybór padł na tą rasę. Przypadek sprawił że kolega, którego kol. Marcin strzelać z łuku posiadał parę psów właśnie tej rasy.

Kiedy odbywał staż łowiecki w naszym kole dowiedział się, że suczka kol. Zbyszka będzie miała młode i jest szansa na fajnego szczeniaka.

Niestety okazało się że Łuska (mama Lotki) poroniła 3 z 6 młodych, a kolejne 2 zdechły w kolejnych tygodniach, tym samym szanse na szczeniaka zmalały.

Niedługo potem zadzwonił telefon i znajomy głos oznajmił, że wspólnie z żoną zdecydowali, że jeśli się zgadzam, to jedyne szczenie Lotka, potomstwo niesamowitych rodziców, wspomnianej Łuski i Breka, trafi właśnie do Marcina.

Tak właśnie rozpoczęła się wielka wieź i przyjaźń, która trwa do dzisiaj.